انگشت نگاری به وسیله ی نوترون
پژوهش‌گرانی از انگلستان و فرانسه روشی جدید و بسیار حساس را برای تجسم اثر انگشتِ باقی‌مانده روی سطوح فلزی مانند اسلحه، کارد و پوکه‌های گلوله توسعه داده‌اند. در این شیوه از تغییر رنگ فیلم‌های فلورسنت استفاده می‌شود. این گروه معتقد است که روش آن‌ها می‌تواند برای تکمیل فرایندهای علمی موجود در کشف جرایم مورد استفاده قرار گیرد.
احتمال آنکه دو نفر اثر انگشت یکسانی داشته باشند، در حدود 1 به 64 میلیارد است. به همین دلیل نهادهای اجرای قانون به شواهد مبتنی بر انگشت‌نگاری تکیه می‌کنند. با وجود پیشرفت‌هایی در این روش از قرن نوزدم، تنها حدود 10 درصد تصاویر مربوط به اثر انگشت در صحنه‌ی جرم، از کیفیت کافی برای شناسایی بدون ابهام مجرم به گونه‌ای که برای دادگاه قابل قبول باشد، برخوردار است.
اثر انگشت در اصل رسوب عرق و چربی‌های طبیعی است. روش‌های سنتی انگشت‌نگاری شامل استفاده از پودرهای رنگی، واکنشگرهای شیمیایی یا بیولوژیکی می‌شود که با بقایای اثر انگشت واکنش داده یا به آن می‌چسبند و یک تضاد بصری نسبت به سطح زیرین ایجاد می‌کنند. محدودیت بزرگ این روش آن است که، این بقایا می‌توانند با گذشت زمان یا قرار گرفتن در معرض آب یا سایر مواد، کیفیت خود را از دست بدهند.
فلز بدون روکش
رابرت هیلمن (Robert Hillman) و همکارانش از دانشگاه لستر (University of Leicester)، مؤسسه‌ی ILL (Institut Laue-Langevin) و مؤسسه‌ی ISIS در آزمایشگاه رادرفورد اپلتون (Rutherford Appleton Laboratory)، به جای تمرکز روی خود بقایا، تصمیم گرفتند با سطوح خالی بین شیارهای برآمده‌ی اثر انگشت کار کنند. هیلمن می‌گوید: «تصور کنید بقایای انگشت روی سطح مانند تپه‌های کوچکی باشند. ما تصمیم گرفتیم از فلز بدون روکش در عمق دره‌های موجود بین این تپه‌ها استفاده کنیم.»
به تازگی این گروه آزمایشی با یک پلیمر الکتروکرومیکی انجام داده است که با اعمال ولتاژ الکتریکی تغییر رنگ می‌دهد. هیلمن می‌گوید: «ما از الکتروشیمی برای ته‌نشین کردن پلیمر از محلول مونومر بهره گرفتیم و سپس محلول مونومر را با الکترولیت زمینه جایگزین کردیم.» بقایای نامرئی باقی‌مانده از اثر انگشت انسان، جریان الکتریکی را هدایت نمی‌کند، بنابراین مانند شابلون عمل می‌کند. زمانی که این پلیمر روی اثر انگشت ته‌نشین و ولتاژ اعمال می‌شود، این رسوب چسبناک مانع عبور جریان شده و فیلم را به سمت دره‌ها هدایت می‌کند. این ولتاژ رنگ فیلم را تغییر می‌دهد، تضاد بصری را بهینه می‌کند و یک عکس نگاتیو از اثر انگشت ایجاد می‌کند.
اکنون این پژوهش‌گران با اضافه کردن مولکول‌های فلورسنت به نام فلوروفور (fluorophore) در این روش یک گام فراتر نهاده‌اند. این مولکول‌ها موجب می‌شوند هنگامی که فیلم در معرض نور ماوراء بنفش قرار می‌گیرد، نور با رنگ خاصی گسیل کند. هیلمن می‌گوید که این رویکرد پالت رنگ فیلم‌های پلیمری را گسترش می‌دهد و هم‌چنین با امکان تنظیم رنگ‌بندی به‌گونه‌ای که بهترین تضاد ممکن با سطح فلز زیرین را بدست آورد، اجازه‌ی کنترل بیشتری را می‌دهد.
بازتاب نوترون
در این روش مولکول‌های فلورسنت باید کاملاً در فیلم نفوذ کنند، بدون آنکه به سطح فلز زیرین برسند؛ جایی که پدیده‌ی فلورسانس بدتر می‌شود. برای اطمینان از این موضوع، پژوهش‌گران در ILL و ISIS از روشی موسوم به بازتابندگی نوترونی استفاده می‌کنند که شامل شلیک باریکه‌ای نوترونی به سمت فیلم و اندازه‌گیری نوترون‌های بازتاب شده است. پراکندگی نوترون می‌تواند نسبت به ایزوتوپ‌های خاصی که در نمونه وجود دارند، حساس باشد. برای بهره‌گیری از این موضوع، بخش‌های انتخاب شده‌ای از سیستم به‌وسیله‌ی دوتریوم (ایزوتوپی از هیدروژن)، نشان‌دار می‌شود و اندازه‌گیری‌هایی جهت تعیین شرایط ایده‌آل برای بکارگیری مولکول‌های فلورسنت انجام می‌شود.
این پژوهش‌گران معتقدند که روش جدید انگشت‌نگاری بسیار حساس بوده و تنها با مقادیر کوچکی از بقایای اثر انگشت قابل انجام است؛ بسیار کمتر از مقداری که برای روش‌های معمول مورد نیاز است. هیلمن معتقد است که این شیوه‌ی جدید هم‌چنین جهت ترکیب با روش‌های موجود، که اغلب شامل جانشینی واکنشگرها به منظور آشکارسازی اثر انگشت می‌باشد، مناسب است. اگر این واکنشگرها در شناسایی با شکست مواجه شوند، مناطق سطحی خالی هم‌چنان جهت ته‌نشینی پلیمر آزاد خواهند بود.
پل کلی (Paul Kelly) از دانشگاه لوفبورو (Loughborough University) انگلستان که سهمی در این پروژه نداشته است، می‌گوید که با وجود مزیت‌های روش جدید، محدودیت‌هایی نیز برای استفاده از آن وجود دارد. زیرا تنها روی نمونه‌های فلزی کار می‌کند. او می‌گوید: «این قطعاً راه‌حل جامعی برای همه‌ی مسائل انگشت‌نگاری محسوب نمی‌شود. اما پیشرفت‌های بیشتری که در آخرین مرحله‌ی کار مورد بحث قرار گرفته است، با توجه به کاربرد در مواردی نظیر کارد و پوکه‌های گلوله، به‌خوبی دلالت بر امکان به حداکثر رسیدن ظرفیت این روش در آینده دارد.»
او می‌افزاید: «در حالی که دانشمندان روش‌های جدید انگشت‌نگاری را توسعه می‌دهند، در پایان نوبت پزشکان نهاد پزشکی قانونی است که میزان توانمندی و کارایی آن‌ها را ارزیابی کنند.»
منبع:PSI
