درسنامه ی فاینمن یک مرجع معتبر برای بسیاری از کتاب های پایه رشته ی فیزیک است
خواندن این درسنامه خالی از لطف نیست
Feynman Lectures on Physics Complete Volumes 1,2,3 - 1376 pages.pdf
برای دانلود:
PDF File
برای توصیف زیبایی یک ابر بهاری امروز با کتاب هندسه برخالی به دنیای
زیبای ریاضی می رویم. اگر دقت کنیم بافت واقعیت طبیعت مانند شکل یک ابر با شکلهای
نایکنواخت و لبه های ناهموار سر و کار دارد. نوعی تقارن در آن وجود دارد اما این
تقارن هیچ گاه با هندسه اقلیدسی قابل توصیف نبوده است زیرا ابر شکل یکنواختی ندارد.
طریقه توصیف اشیا و شکلهای دنیای واقعی چیزی است که تا این اواخر جایش در مباحث
علمی خالی بوده است. اما اکنون به یاری هندسه برخالی می توانیم شکل یک ابر را به
دقت نقش معماری یک خانه شرح دهیم! هندسه برخالی گسترشی از هندسه سنتی است، البته
جای هندسه سنتی را نمی گیرد، بلکه قدرت هندسه سنتی را بیشتر و ژرفتر می کند. هندسه
برخالی زبان جدیدی است. برخال، فرکتال، یا فراکتال ساختاری است که هر جز» از آن با
کلش متشابه است.برخالها (فراکتال) یا خودهمانند هستند. در خودهمانندی، شکل جز»
شباهت محسوسی به شکل کل دارد. این جز، در همه جهات به نسبت ثابتی رشد می کند و کل
را به وجود می آورد. برخال اولین بار توسط بنوا مندلبرو در سال 1975 ارائه داده شد. کتاب هندسه برخالی نوشته
نایجل لسمویر گوردون ،ویل رود و رالف اونی با ترجمه سیدعلی خرازی با تصاویری زیبا و
نثری ساده کتابی است از نشر پژواک در 176صفحه و قیمت 3500 تومان
برای درکی بهتر از زیبایی های یک ابر بهاری
اصابت
جسم عظیمی به اندازه پلوتو با مریخ، ممکن است اتمسفر اولیه مریخ را از بین
برده باشد. ارزیابیهای انجامشده توسط مریخنورد کنجکاوی نشان میدهد که
واقعهای فاجعهبار به شدت ترکیب اتمسفر این سیاره را تغییر داده است.
بنا
بر اولین تحلیل تفصیلی که به روی ترکیب تشکیلدهندهی هوای سیاره سرخ
انجام شد، رخدادی مرموز و فاجعهبار اتمسفر مریخ را از آن جدا کرده است.
یک سال پس از فرود آمدن مریخنورد کنجکاوی بر مریخ، و پس از آنکه یک کیلومتر روی سطح مریخ به کاوش پرداخته بود، ادوات SAM
آن (واحد تحلیل نمونههای مریخ) به اندازهگیریهای اولیه خود بازگشت و
اصالت گازهای اتمسفر مریخ را که شامل آرگون، نیتروژن، اکسیژن،
مونوکسیدکربن و دیاکسیدکربن بود، تأیید کرد.
این مخلوط گازی در دو مطالعهی موازی که در نشریه Science به چاپ رسید،
گزارش شد، که دقیقاً بر آنچه فضاپیمای وایکینگ در سال 1976 اندازه گرفته
بود، منطبق بود. اما آنچه حائز اهمیت است این است که نتایج جدید بیشتر
قابلاعتماد هستند.
دکتر کریس وبستر از آزمایشگاه پیشران جت واقع در پاسادنا،
که نویسندهی اصلی یکی از این مطالعات نیز هست، میگوید: «برای نخستین
بار، اندازهگیریهای کنجکاوری به قدر کافی دقیق هستند تا بتوان آنها را
با اندازهگیریهایی که با استفاده از ادوات دقیق، عظیم و پیشرفته، در زمین
و روی سنگهای آسمانی انجام شده و به نتایجی با دقت و صحت بالا منتهی
میشود، به طور مستقیم مقایسه کرد».
تلاشهای
پیشین برای ارزیابی ترکیب تشکیلدهندهی اتمسفر مریخ، توسط دو فضاپیمای
وایکینگ و فونیکس در خود مریخ انجام شده است. با این وجود، نتایج آنها با
یکدیگر همخوانی نداشتند و عدم قطعیتهای زیادی در نتایج وایکینگ وجود
داشت.
مونیکا گریدی، استاد نجوم دانشگاه آزاد انگلستان
که در این مطالعات حضور نداشت، از شنیدن نتایج جدید شگفتزده شد و گفت:
«واقعاً عالی است که دو مطالعهی مجزا که از ادوات و روشهای متفاوت
استفاده کردهاند، به ترکیبی یکسان دست یافتهاند. این یافتهها نتایج
بهدستآمده از کاوشگر فونیکس را نقض میکند و برخی سردرگمیها دربارهی
ترکیب اتمسفر مریخ را از بین میبرد».
این
تیم بر این باور است که حادثهای فاجعهبار باید 4 میلیارد سال پیش اتمسفر
آن را از هم گسیخته کرده باشد. نشانههای این حادثه را میتوان از نسبت دو
شکل گاز آرگون (یکی شکل اولیه و دیگری که بعدها به واسطه فروپاشی هستهای
به وجود آمده است) دریافت، که بسیار متفاوت با همین نسبت در زمین است. بدین
ترتیب نشان داده میشود که تحولی عظیم، نسبتِ مقادیرِ آنها را تغییر داده
است. گریدی بیان میکند که این پدیده میتواند ناشی از فوران آتشفشانها،
یا برخوردی عظیم باشد که اتمسفر آن را به طور کامل از بین برده است.
این
نتایج مخازنی از دیاکسیدکربن و آب را نیز نشان میدهد که پس از این
حادثهی فاجعهآمیز به وجود آمدهاند و از آن زمان تاکنون تنها اندکی تغییر
کردهاند.
دکتر
وبستر گفت: «بعد از آن که مریخ سیاره شد و اقیانوسهای مذاب آن به جامد
تبدیل شد، گاززایی فاجعهباری به وقوع پیوست، در حالی که بخشهای فرار مورد
اصابت ستارههای دنبالهدار و سایر اجرام کوچکتر قرار گرفت». «تصور
میشود بادهای خورشیدی و برخورد احتمالی جرمی به اندازهی پلوتو بسیاری از
اتمسفر اولیه این سیاره را از بین برده باشد و از آن زمان به بعد، این
اتمسفر بر اساس توازنی میان تزریق آتشفشانها و تحویل گازهایی به فضا شکل گرفته است».
نتایج
جدیدی که از فضاپیمای کنجکاوی به دست آمد، امکان مدلسازی تحول آبوهوای
مریخ را در طول زمان برای دانشمندان میسر میکند تا دریابند که آیا این
سیاره گرم و مرطوب بوده و آیا شرایط مناسب برای زندگی بر آن وجود داشته
است یا خیر.
دکتر پائول ماهافی در مرکز پروازهای فضایی گودارد (Goddard Space Flight Centre)
ناسا و نویسنده اصلی مطالعهای که به موازات مطالعهی قبلی انجام میشد،
میگوید: «سؤال اساسی دربارهی امکان زندگی روی مریخ در حالت اولیه این است
که چه مدت آب مایع، میتوانسته به شکل دریاچهها یا حتی اقیانوسها بر سطح
آن دوام داشته باشد تا امکان زندگی را برای موجودات ذرهبینیای که ممکن
است در آنجا باشند، فراهم کرده باشد».
او
ادامه داد: «از نقطهنظر عملی، لازم است ترکیب کنونی [اتمسفر] و نحوه
تغییر آن را بشناسیم، آنگاه میتوانیم برای ورود پرحادثه کاوشگری حامل
انسان به سیاره سرخ آماده شویم».
علاوه
بر این، ارزیابی دقیق اتمسفر مریخ برخی ابهامات را در خصوص منشأ مجموعهای
از سنگهای آسمانی که به زمین برخورد کردهاند، از بین میبرد. پیش از
این، بر اساس اندازهگیری گازهای بهدامافتاده در این سنگها تصور میشد
آنها از مریخ آمده باشند، اما بدون اطلاعات سختی که این نتایج در اختیار
ما میگذارد، ماهیت آنها قابل تأیید نیست.
دکتر
ماهافی بیان داشت: «اندازهگیریهای ما روی ایزوتوپ آرگون بسیار نزدیک به
مقادیر به دست آمده از سنگهای آسمانی است، که این عقیده را که این سنگها
از مریخ آمدهاند، تقویت میکند».
منبع:PSI
اخیرا با معرفی نمونهی تازهای از مدل تراوش، بهنام «تراوش کسری»، پژوهشگران توانستهاند نوفهی شکستگی را مدل کنند.
وقتی
یک صفحهی کاغذ را مچاله میکنیم، صدای تولید شده یک نوفهی شکستگی
میباشد. همچنین زمانی که یک کُنده چوب آتش گرفته است، صدای تق تق برخاسته
از آن باز یک نوفهی شکستگی است. به صورت عام، زمانی که یک سیستم به شکل
آرام آرام تحت تنش قرار میگیرد، همانند لایههای زیرین زمین در هنگام
زلزله، نوفهی شکستگی بهوجود میآید. در مقالهایکه اخیرا در Nature Communications منتشر شده است، این پدیده از دید فیزیک آماری و با استفاده از نظریه تراوش، مدل سازی شده است.
تکهتکه شدن (a) و تراوش کسری (b)
در
این مقاله، که با همکاری پژوهشگرانی از انستیتو ماکس پلانک آلمان و دکتر
حبیب ابراهیمنژاد از دانشگاه شهید مدنی آذربایجان انجام شده است، برای
اولین بار نوفهی شکستگی با معرفی نوع جدیدی از نظریه تراوش، به نام
تراوش کسری، توضیح داده شده است.
نظریه
تراوش رشد تدریجی یک کمیت فیزیکی را نشان میدهد و زمانیکه آن کمیت از
لحاظ ماکروسکوپی قابل تصدیق باشد، اصطلاحا سیستم در آستانهی تراوش قرار
میگیرد. طبیعت رشد آرام آرام یک فرایند تراوشی، آنرا در زمره گذرهای فاز
پیوسته قرار میدهد.
از
طرف دیگر، نوفه شکستگی، رشدی گاه آرام و گاه پرشیِ یک مولفه از کمیت
فیزیکی را نشان میدهد، که در نگاه اول ارتباط آن با نظریهی تراوش را
غیربدیهی مینمایاند - ارتباطی که در این مقاله روشن شده است.
با
توجه به نتایج این کار، در یک رشد خوشهای، زمانی که اجازه تلفیق یک
خوشهی بزرگ با یک خوشه کوچک داده میشود، تراوش به شکل استاندارد آن، یعنی
پیوسته، صورت میگیرد. ولی زمانی که اجازه تلفیق دلخواه خوشهها با
اندازههای دلخواه از آنها داده میشود، و هر خوشه تنها با خوشههایی که
هماندازهی خود میباشد تلفیق شود، در اینصورت اندازهی بزرگترین خوشه در
سیستم، پرشهای تصادفی خواهد داشت که بیانگر نوفهی شکستگی است.
بر خلاف تراوش استاندارد که توسط نماهای پارامتر نظم سیستم توصیف میشود، تراوش کسری توسط تابع توزیع اندازهی پرشها توصیف میشود.
مرجع:PSI
به
ندرت پیش میآید که یک منظره شبانگاهی متأثر کنندهتر از زمانی باشد که
ماه کامل در افق چشمنوازی میکند؛ حال تصور کنید به جای ماه زیبای آسمان
ما، یک سیارهی غولپیکر گازی، با اندازهای بیش از سه برابر ماه، در افقی
ظاهر شود که چشمانداز آن گدازههای مذاب باشد! این منظرهی غریب در
منظومهی دو سیارهای تازه کشف شدهی «کپلر-36» وجود دارد. البته بعید است
ساکنانی در آنجا باشند که تجربهی دیدن این منظره آنها را به هیجان بیاورد.
این
دو جهان سیارهای در فاصلهی بسیار نزدیکی از یکدیگر قرار گرفتهاند.
فاصلهی آنها نسبت به هم، خبر از نزدیکترین منظومهی سیارهای تا کنون کشف
شده میدهد. در این پژوهش دانشمندان سیارات بدست آمده از بررسیهای
فضاپیمای کپلر ناسا را علامتگذاری کرده تا بتوانند یک سیاره را هنگام عبور
از مقابل ستارهی مادر خود به دلیل کاهش جزئی که در نور ستاره ایجاد
میشود شناسایی میکنند.
این
منظومهی تازه کشف شده، شامل دو سیاره با میزبانی ستارهای موسوم به «زیر
غول» است. (این نوع ستارهها، در حال ورود به مرحلهی غول سرخی هستند.)
این ستارهی زیر غول بسیار شبیه به خورشید است با این تفاوت که چند میلیارد
سال از آن پیرتر است. کپلر-36b سیارهی درونی این منظومه، یک جرم صخرهای
با اندازهی 5/1 برابر زمین و وزنی 5/4 برابر آن است. این سیاره هر 14 روز
یک بار به دور ستاره خود میگردد و دارای فاصلهی متوسط بیش از
5/17میلیون کیلومتر از آن است. سیارهی بیرونی، کپلر-36c، یک سیارهی گازی
با اندازهی 7/3 برابر زمین و وزنی معادل 8 برابر آن است. این سیارهی
موسوم به «نپتون داغ» در فاصلهی 19 میلیون کیلومتری از ستارهی مادر واقع
شده و در هر 16 روز یک مرتبه به دور ستاره خود میچرخد.
این
دو سیاره بهطور متوسط هر 97 روز یک مقارنه را تجربه میکنند. در این
هنگام فاصلهی آن دو از یکدیگر کمتر از پنج برابر فاصلهی ماه از زمین است؛
از آنجایی که سیارهی کپلر-36c بسیار بزرگتر از ماه به نظر میرسد،
بهصورت منظرهای غریب و تماشایی در آسمان سیارهی همسایهاش دیده میشود.
سیارهی کپلر-36b که کوچکتر است در آسمان دیگری چیزی در ابعاد ماه حلول
میکند. چنین فاصلهی نزدیکی موجب جز و مدهای گرانشی عظیمی میشود که بین
هر دو سیاره فشار و کشش ایجاد میکند.
پژوهشگران
در تلاش برای درک چگونگی قرار گیری این دو دنیای بسیار متفاوت – با چنین
مدارهای نزدیکی- در اطراف ستارهشان هستند. در منظومهی خورشیدی ما سیارات
صخرهای به خورشید نزدیک و غولهای گازی در فواصل دورتری از آن قرار دارند.
یکی از پژوهشگران این مطالعه میگوید: «اگرچه کپلر-36 اولین منظومهی
سیارهای کشف شده از این دست است، اما بدون شک آخرین مورد نخواهد بود. برای
ما شگفتآور است که چند منظومه با همین مشخصات ممکن است در عالم وجود
داشته باشد، ما در یک جستجوی سریع منظومهی کپلر را پیدا کردیم و برای
یافتههای بیشتر دادههای تلسکوپ کپلر را با هم ترکیب میکنیم.»
نتایج
این تحقیقات به کمک روش «ستاره لرزهشناسی» امکانپذیر شد. این روش به
مطالعهی ستارهها برای مشاهدهی نوسانات طبیعی در آنها میپردازد.
ستارههای خورشید مانند، به دلیل موج به دام افتاده در درونشان، همچون
آلات موسیقی طنین میاندازند. ستارههای بزرگتر از خورشید هم درست مثل یک
ابزار موسیقی بزرگتر، رزونانس «ژرفتری» دارند. به دام افتادن صوت سبب
میشود ستاره به اصطلاح دم و بازم آرام یا نوسان و تپش داشته باشد.
پژوهشگران
این مطالعه اضافه میکنند: «ستارهی کپلر-36 نوسانات زیبایی از خود نشان
میدهد. با اندازهگیری این نوسانات ما قادر به اندازه گیری اندازه، جرم و
سن ستاره با دقت بسیار بالایی هستیم. بدون روش ستاره لرزهشناسی ممکن نبود
بتوانیم ویژگیهای این منظومهی سیارهای را با چنین جزئیاتی استخراج
کنیم.»
مجله دانشمند شماره
منبع:
http://astrobiology.persianblog.ir
ماجراجویی
فضانوردان در آنسوی جو زمین، باعث رویارویی پرتوهای کیهانی میشود. به
همین دلیل سازمان فضایی اروپا ـ اِسا ـ با تشکیل گروهی با همکاری
شتابدهنده ذرات GSI در آلمان، با آزمایش خاک ماه و مریخ به بررسی امکان
محافظت از فضانوردان در برابر پرتوها پرداختند.
در این پروژه دو ساله، مناسبترین مواد برای محافظت از فضانوردان آینده، که به ماه، سیارکها و مریخ اعزام میشوند، آزمایش شدند.
آلساندریا منیکوچی سرپرست این پروژه اظهارداشت:
«ما در حال کار با مرکز مطالعات یونهای سنگین هلمولتز در آلمان هستیم؛
این مرکز تنها مکان در اروپاست که ما را قادر به شبیهسازی انرژی بالای
هسته اتمهای سنگین موجود در تابشهای کیهانی درون کهکشانی میسازد. ما
موادی شامل آلومینیوم، آب، پلاستیک پلیاتیلن، ساختارهای چند لایه و
شبیهسازی مواد ماه و مریخ را ارزیابی کردیم.»
فضا
سرشار از ذرات باردار است، به این معنی که فضانوردان رسماً بهعنوان
افرادی طبقهبندی میشوند که در مواجهه با پرتوها در ردیف اول قرار
میگیرند! فضانوردان ساکن در ایستگاه فضایی بینالمللی به این دلیل که درون
میدان مغناطیسی زمین در حرکت هستند، در برابر بخش عمدهای از پرتوهای
فضایی محافظت میشوند. همانطور که از میدان مغناطیسی زمین بیرون میرویم،
ضرورت استفاده از حفاظهای ضد پرتو، بیشتر خود را نشان میدهد.
پرتوهای
فضایی، هم از خورشید و توفانهای گاه و بیگاه آن سرچشمه میگیرد و هم از
جایی در خارج از مرزهای منظومه خورشیدی ما. آنها هستههای اتمی تولیدشده
توسط ستارههای در حال مرگ هستند که با قرار گرفتن در میدان مغناطیسی
راهشیری، تحت تأثیر قرار گرفته و سرعت و مسیرشان عوض میشود.
آلساندریا
افزود: «توفانهای ذرات خورشیدی متشکل از ذرات پروتون هستند که محافظت از
فضانوردان در برابر آنها ساده است، اما چالش واقعی در مأموریتهای اعماق
فضا، پرتوهای کیهانی با منشأ درون کهکشانی است، که بهعلت انرژی بالای آنها
بهطور کامل قابل کنترل و مهار نیستند؛ اگر چه با افزایش فعالیتهای
خورشیدی سطح دریافتی آنها کاهش مییابد. بیشتر آن ذرات پروتون یا هستههای
هلیوم هستند، اما حدود یک درصد از آنها اندازهای بالغ بر اتم آهن یا حتی
بزرگتر دارند، که به اختصار HZE نامیده میشوند.
محافظت
در برابر پرتوها ممکن است کاملاً هم عملی بهنظر نرسد؛ چرا که متراکمتر و
ضخیمتر بودن جنس حفاظها، همیشه بهمعنای بهتر بودن آنها نیست!
برخورد HZE با سپرهای فلزی میتواند بارشی از پرتوهای ثانویه تولید کند که
حتی مضرتر از خود پرتوها هم باشد.
آلساندریا
در پایان گفت: «در کل به نظر میرسد هستههای اتمی مواد سبکتر، محافظت
بهتری را فراهم میسازند. برای نمونه، آب و پلیاتیلن نسبت به آلومینیوم
عملکرد بهتری دارند و مواد غنی از هیدروژن در این آزمایشها پاسخ بهتری از
یک دیواره ضخیم فلزی از خود نشان دادهاند.»
منبع:
http://astrobiology.persianblog.ir
دنیایی که در
آن زندگی می کنیم چه شکلی دارد؟کتاب امروز درصدد پاسخ به این پرسش با زبانی ساده و
تصاویری روشن و واضح همراه با ماجراهایی داستانی است که ما را به بیکران فضای
لایتناهی کیهان می برد.
كتاب شكل
فضا شكاف بین مثالهاى سادهاى چون نوار موبیوس وبطرى كلاین و مثالهاى پیچیدهى
ریاضى را كه در سطوح بالاىدانشگاهى یافته مىشوند پر مىكند. این كتاب براى افراد
زیادى قابلاستفاده است زیرا براى افراد غیر ریاضىدان و دانشآموزان دبیرستانى كه
اسم نوار موبیوس را مىشنوند و مىخواهند بیشتر راجع به آن بدانند نوشته شده است.
اما مثالهاى شهودى زیادى را نیزآوردهاست كه در درسنامههاى دانشجویان مقاطع
كارشناسى و بالاتر نیزآورده نشده است.
در گذشته تصور
به دست آوردن شكل فضاى دنیاى واقعى صرفاً یك رؤیاى شیرینبود . اما در این سالها در
دنیای دانش دو پروژهى پژوهشى مستقل در حال اجرا هستند كه تلاش مىكنند تا شكل فضا
را با روشهاى مختلف اندازهگیرى كنند.روش بلورشناسى كیهانى "فصل 21کتاب" به دنبال
الگویى در نحوهى چینشكهكشانها است، در مقابل، روش دایرهها در آسمان "فصل
22کتاب" ازپرتوهاى مایكروویو باقى مانده از انفجار بزرگ استفاده مىكند.هنوز خیلى
زود است كه قضاوت كنیم كدام روش موفق خواهد شد.اما شكى نیست كه دههى اول قرن 21ام
نقطهى آغاز اولین تلاشهاىموفقیتآمیز بشر براى اندازهگیرى شكل فضا خواهد بود.با
این مباحث جذاب دانش بشری در کتاب امروز همراه شویم و مسافرتی علمی را با جفری ویکز
تجربه کنیم.
نشر پژواك شكل
فضا نوشته جفرى آر. ویكز با ترجمه عادله میرزایى مقدم و رضا رمضانپور را در 352
صفحه و با قیمت 8000 تومان منتشر کرده است.
Exploring Black Holes_ Introdu - Edwin F. Taylor & John Archiba_5908Get File
Classical Mechanics_ Point Par - Walter Greiner & S. Allan Brom_6142Get File